از طوفان هراسی نیست
قبل نوشت: شاید برخی از سطرهایش تاریخ گذشته باشد! اصلش اینکه 4 مرداد 91 نوشتم و الان برای ثبت در حافظه صفر و یک هایم می گذارمش اینجا.
بودا را نگاه کن
در یونیسف، بوداسَف می خواند:
بی جان کردن ِ جان دار ممنوع ...
تجاوز، شهوت و بی عفتی ممنوع ...
بان کی مون کف می زند
احمد شهید از حقوق ِ بشر ِ بودا تمجید می کند
آه؛
بودا را نگاه کن
در یونیسف، بوداسف می خواند
با سمفونی صدای زجه بچَگَکان ِ خُرد
و التماس ِ زنان ِ عفیف ِ مسلمان
آه؛
بوی کباب می آید
ضیافت ِ شام ِ مراسم بوداسَف
گوشت ِ کباب شده مسلمان است ...
***
کل ارض کربلا اینجاست
حماه، حمص، الحوله، میانمار
خوب گفت سید مرتضی
«داغ کربلا تازه است و التیامی نیست»
تا آنگاه که
«حکومت زمین در کف یزیدیان باشد»
***
بگذار
سران عرب، بیانیه بدهند علیه اسد
بگذار سازمان ملل، قطعنامه تصویب کند برای بشار
در میدان دمشق اما
دوئل حاج قاسم و ژنرال پترائوس دیدنی است
بگذار حتی
احمد شهید بیانیه حقوق بشر بدهد علیه بشار
در میانمار اما
ارض، ارض ِ کربلاست.
آتش افتاده بر دامن دختر سه ساله
خیمه را که هیچ؛
آدم را به آتش کشیده اند یزدیان
بگذار شیرین عبادی، شیرین کاری کند برای موساد
و شادی صدر، خوش برقصد برای پنتاگون
چه خوب گفت سید مرتضی
از طوفان هراسی ندارند
آنانکه ریشه در خاک استوار دارند ...
***
آری!
اسد گناهکار است که
ـ همچون دالایی، دست به سینه و چهار زانو ـ
کرنش نمی کند برای موساد و پنتاگون
***
هیلاری دروغ می گوید
بشار دیکتاتور نیست
وگرنه جایزه صلح نوبل
دستان ِ آنگ سان سوچی را نمی بوسید
هیلاری دروغ می گوید
انقلاب سوریه، مردمی نیست!
راه قدس از دمشق می گذر
هیلاری خوب می داند.
***
دستان مرسی نبود؛
رفح را خدا آزاد کرد
رفح گذرگاه تاریخ است
کاروان ِ عاشورایی، از کربلا رسیده است به زینبیه سوریه
ـ از 61 هجری تا 2012 میلادی ـ
مقصد قدس است
راه قدس از رفح می گذرد
تو برگهای تقویم ها را باور نکن
حاج احمد
ـ هنوز زنده است ـ
در قدس منتظر کاروان کربلایی است
زهر چشم گرفته است از تمیر پاردو
تو دل بد نکن
حاج احمد هنوز مرد ِ روزهای سخت است.
مقصد قدس است
مردان نصرالله کاروان را به سمت قدس می برند
مسلمان!
مراقب باش
لبیکت در هیاهوی باد گم نشود!
***
یکی صدا کند دیده بان حقوق بشر را
یکی صدا کند شیرین و شادی را
آه ندا
خوب بازیچه حقوق بشرشان شدی
بیانیه دادند برای تو
صفحات گوگل مظلومیت دختر جنبش سبز را فریاد زد
در و دیوار سازمان ملل برای تو گریست
حقوق بشر به احترام تو یک دقیقه سکوت ِ جهانی اعلام کرد
اما اینجا
ـ در میانمار ـ
انسانیت را به آتش کشیده اند
صدای حقوق بشر
از حنجره احمدشهید شنیده نمی شود
بان کی مون صبحش را با
السلام علی پنتاگون شروع می کند
چشم بادامی صبحانه را با شیمون پرز می خورد
عصرانه را با اوباما
چشمانش مرزهای اسرائیل را دیده بانی می کند
کر است، کور است
نمی بیند، نمی شنود
صدای زجه کودکان را
صدای التماس زنان عفیف ِ مسلمان را
آه؛ بوی گوشت سوخته می آید
بان کی مون نهار مهمان ِ بوداست
کباب ِ گوشت ِ مسلمان سرو می کنند
با سمفونی ناله های مردانۀ مردان ِ غیرتمند ِ مسلمان ِ میانمار
***
هیس!
آرام ناله کن
آرام بسوز
دالایی
ـ با جامعه ای به رنگ ِ خون ـ
ـ نشسته بر اجساد زنان عفیف و فرزندان بی گناه ـ
در حال یوگاست
آیا حماقت نیست
باور ِ قوانین اخلاقی ده گانه بودا؟
***
دیروز ارتش آزادی بخش ایران
امروز ارتش آزاد سوریه
کفتارها متحد شده اند برای آزادی
بیچاره اما
«آزادی»
تربت