...

از یک جایی به بعد
ــ که دیر و دور نیست ــ
همه خیال‌های شیرین ِ با تو بودنم
همه این مجاز ِ ریخته بر لحظه‌هایم
همه این با تو بودن‌ها
با تو گفتن‌ها
با تو خندیدن‌ها
با تو بارانی شدن‌ها
همۀ این بی تو، با تو بودن‌ها
از هر حقیقتی، حقیقی‌تر می‌شود ...

+ تا کی شود قرین حقیقت، مَجاز من؟!

* بهانه‌اش یک نوت بود. همین!